Το τραγούδι του προφήτη, Paul Lynch

 Γράφει ο Δημήτρης Σπυρίδωνος

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ του Paul Lynch

Μου μαύρισε την ψυχή. Διαβάζοντας το κείμενο, δημιουργούνται αυθόρμητα στον αναγνώστη αισθήματα, που κυμαίνονται από οργή και μίσος, μέχρι συγκίνηση, απόγνωση και απελπισία.

Η αφήγηση είναι ένα ατέλειωτο καταθλιπτικό μουρμουρητό, που μοιάζει σαν μονότονη ψαλμωδία από τα χείλη ενός δυσοίωνου προφήτη.

Το στόρυ του βιβλίου είναι μια κλιμακούμενη τραγωδία χωρίς κάθαρση. Η Ιρλανδία μεταπίπτει πολιτικά και ξεπέφτει στα χέρια ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, με αποτέλεσμα η καταπίεση, οι διακρίσεις, ο διχασμός και το συσσωρευμένο μίσος να οδηγήσουν τη χώρα και το λαό της σε ένα δυστοπικό και εφιαλτικό χάος.

Ο Paul Lynch μόνο τυχαίος συγγραφέας δεν είναι. Η γραφή του διαθέτει αρετές και καινοτόμα μορφολογικά στοιχεία, αν και διακρίνω ένα χαρακτηριστικό «κάψιμο», ίδιον των σπουδών δημιουργικής γραφής.

Ίσως έχω γίνει ένας γερο- γκρινιάρης, αλλά, περίμενα περισσότερα από ένα βιβλίο που κέρδισε βραβείο Booker (φαντάσου τα άλλα…). Για την ώρα, τέρμα το διάλειμμα στα θολά τενάγη του main stream∙ καιρός για ανάνηψη στα τροπικά θερμά νερά του sci-fi και της space opera.